Hep böyle değildim aslında ben, böyle içten gülmüyorum her güneşli sabaha...Vapurdan ayaklarımı sallarken kaçmıyorum dalgalardan..Denize bakıyorum.Ufuğa..Denizle gökyüzünün birleştiği yere..Ayıramıyorum sonra..Nerde deniz nerde gökyüzü bulamıyorum..Gülümsüyorum.Etrafımdakilerin delirdiğimi düşündüğünden eminim.O kadar içten gülümsüyorum..Telefon defterine bakarken gülümsüyorum...Ellerime bakarken gülümsüyorum.Kollarıma bakarken gülümsüyorum.
Gamzem oluyorsun, kahkaham oluyorsun sonra Karaköy sonra Kabataş sonra Kadiköy...
Her yer oluyorsun sonra.
Ve düşünüyorumda...
Benim ellerim hep küçüktü sevgili senin ellerinde kaybolmayı sevdi sadece..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder